Jak walka walka Dooma ewoluuje obok nowoczesnej muzyki metalowej

Trwałe połączenie Dooma z muzyką metalową jest niezaprzeczalna. Pojedyncza nuta z dowolnej ścieżki dźwiękowej Doom natychmiast wywołuje demoniczne obrazy serii, odzwierciedlając estetykę zespołów takich jak Iron Maiden. Ta symbiotyczna relacja między rozgrywką a muzyką ewoluowała w ponad 30 -letniej historii Dooma, przemierzając różne metalowe podgatunki. Z thrash metal pochodzenia franczyza może teraz pochwalić się intensywnością metalcore Doom: The Dark Eges .

Oryginalna Doom z 1993 roku przyciągnęła inspirację z metalowych gigantów metalowych lat 80./wczesnych lat 90., takich jak Pantera i Alice in Chains, widoczne w utworach takich jak „Untitled” (E3M1: Hell Keep), który przypomina „Usta Wojny” Panterę. Ogólna ścieżka dźwiękowa zawiera elementy thrash przypominające Metallikę i wąglika, doskonale uzupełniając szybką, trzewną akcję gry. Wynik Bobby'ego Prince'a pozostaje kultowy, odzwierciedlając ekscytującą strzelaninę gry.

Ta synergia trwała ponad dekadę do eksperymentalnego zagłady 3 (2004). Jego elementy horroru przetrwania wymagały innego krajobrazu dźwiękowego. Podczas gdy początkowo brano pod uwagę zaangażowanie Trenta Reznor, Chris Vrenna (dziewięć cali paznokcie) i Clint Walsh ostatecznie skomponowali ścieżkę dźwiękową, czerpiąc inspirację z atmosferycznego, progresywnego dźwięku Tool. Główny motyw Doom 3 , ze złożonymi podpisami czasowymi, doskonale podkreśla horrory science fiction.

Choć podejście horroru przetrwania Doom 3 jest teraz postrzegane jako wartości odstające. Zbiegło się to z zmianą gatunku FPS (Call of Duty, Halo) i ewolucją Metal poza słabnącą wpływem Nu-Metal. Inspirowany narzędziem kierunek okazał się mądrym wyborem, co skutkuje odpowiednio niepokojącym wynikiem.

Ponowne uruchomienie Doom 2016 oznaczało triumfalny powrót do formy. Ścieżka dźwiękowa Micka Gordona, arcydzieło DJent, idealnie pasowało do intensywnej, szybkiej walki. Wpływ albumu jest niezaprzeczalny, prawdopodobnie przekraczający oryginał.

Doom Eternal (2020), jednocześnie z pracą Gordona, spotkał się z złożonością produkcyjną, co spowodowało ścieżkę dźwiękową z mniej zjednoczonym wrażeniem. Pochylając się w metalcore powszechnym na przełomie 2010 roku/na początku 2020 roku, odzwierciedla równoległe prace Gordona z przyniesieniem mi horyzontu i architektów. Ścieżka dźwiękowa, choć nadal ciężka, jest mniej surowa niż jego poprzednik, odzwierciedlając dodanie platformy i elementów zagadkowych.

Osobiście wolę surową intensywność ścieżki dźwiękowej Doom 2016 od bardziej wyrafinowanego metalcore Eternal . Jednak eksperymenty Eternala jest godne pochwały.

DOOM: The Dark Eges stanowi intrygującą perspektywę. Początkowa rozgrywka ujawnia, sugerują wolniejsze tempo, podkreślając walkę w zwarciu z tarczą. Wydaje się, że kompozytorzy wykończeni (Borderlands 3, The Callisto Protocol) czerpią inspirację zarówno z klasycznego, jak i nowoczesnego metalu, odzwierciedlając mieszankę klasycznych elementów zagłady i nowej mechaniki.

Wolniejsze tempo rozgrywki, kontrastowe z walką Mech i Dragon, wymaga elastycznej ścieżki dźwiękowej. Ujawnione fragmenty wskazują zarówno na kruszenie rozpadów nokautowych luźnych, jak i inspirowanych thrashów elementów przypominających oryginalne zagładę, nawet odzwierciedlając średniowieczne/satanistyczne motywy liryczne znalezione we wcześniejszym metalowi.

Doom: The Dark Ages obiecuje ekscytującą ewolucję, opierając się na mocnych stronach serii, jednocześnie włączając świeże pomysły. Walka gry bez wątpienia pozostanie centralna, a ścieżka dźwiękowa będzie atmosferyczna. Oferowane do tej pory przebłyski generują znaczne emocje związane z potencjalnym nowym ulubionym metalowym albumem towarzyszącym wydaniu maja.