Yoko Taro, ICO'yu devrimci oyun başyapıtı olarak selamlıyor

Nier: Automata ve Drakengard gibi eleştirmenlerce beğenilen başlıkların arkasındaki vizyoner zihin olan Yoko Taro, ICO'nun video oyunları üzerindeki dönüştürücü etkisini sanatsal ifade için bir ortam olarak sık sık tartıştı. PlayStation 2 için 2001 yılında piyasaya sürülen ICO , minimalist tasarımı ve sessiz hikaye anlatımı nedeniyle hızla kült statüsü kazandı.

Taro, oyunun merkezi tamircisinin - Yorda'ya elini tutarak rehberlik eden oyuncuların - dönemin oyun paradigmalarını nasıl devrim yarattığını belirtti. Belirttiği gibi, "ICO sizden kız büyüklüğünde bir bavul taşımanı isteseydi, son derece sinir bozucu bir çile olurdu." Gözlemi, oyunun oyuncuya katıldığı geleneksel fikir fikirlerine meydan okuyarak oyunun oyuncu etkileşimine yenilikçi yaklaşımının altını çizdi.

Oyun tasarımındaki başarının genellikle bir deneyimin temel geometrik şekillere indirgendiğinde bile ilgiyi ne kadar iyi koruduğu ile ölçüldüğü bir dönemde, ICO farklı bir yol çizdi. Tamamen mekanik gelişmeler üzerinde duygusal bağlantı ve tematik zenginliği önceliklendirdi. Taro, bu başlığın sanat ve anlatının sadece arka plan öğeleri olarak hizmet etmenin ötesinde gelişebileceğini ve oyun deneyiminin vazgeçilmez parçaları haline gelebileceğini gösterdi.

ICO'ya "epoch-tanımlama" olarak adlandırılan Taro, oyun geliştirmenin gidişatını yeniden yönlendirmek için övdü. Video oyunlarının sade mekanik ve sürükleyici atmosfer yoluyla derin anlam taşıma potansiyelini sergileme yeteneğini övdü.

ICO'nun ötesinde Taro, hem onu ​​hem de oyun dünyasını derinden etkileyen iki seminal eserden bahsetti: Toby Fox ve Limbo tarafından Playdead tarafından Undertale . Bu oyunların, video oyunlarının zengin duygusal ve entelektüel yolculuklar sağlayabileceğini kanıtlayan etkileşimli medyanın etkileyici sınırlarını genişlettiğini iddia etti.

Yoko Taro'nun kreasyonlarının hayranları için, bu başlıklara olan takdir, kendi projelerini şekillendiren ilhamlara değerli bilgiler ortaya koyuyor. Ayrıca, video oyunlarının güçlü ve esnek bir sanat formu olarak sürekli büyümesini vurgular.