Atomfall Massacre: A Survivor's Tale

Ga met me mee op een gewelddadige uitstap door het Engelse platteland-een onderdompeling van 90 minuten in Atomfall , de nieuwe overlevingswedstrijd van Rebellion, makers van Sniper Elite . Ik heb onlangs wat tijd doorgebracht in een pub in Noord-Londen, geniet van een pint en wat praktische speeltijd, en kwam weg geïntrigeerd door de open missies van Atomfall en de verontrustende sfeer. Ik zou ook tijdelijk mijn gezond verstand hebben verloren en iedereen in zicht hebben aangevallen, inclusief een waarschijnlijk onschuldige oude dame, met een cricket vleermuis. Laat het me uitleggen.

Elke NPC in Atomfall is te doden, van de laagste grom tot de meest cruciale quest-gever. Beginnend met de demo besloot ik deze ontwerpfilosofie te testen. Mijn aanpak was, zullen we zeggen, minder dan elegant. Amper twee minuten na het verkennen van deze digitale cumbria heeft ik een tripwire geactiveerd en me gedwongen om drie bewakers te sturen. Mijn favoriete wapen? Een cricketboot, gedoopt met een liberale plons van digitale claret.

Later heb ik een boog en pijl geplunderd, een welkome upgrade voor mijn boogschieten-liefhebbende zelf. Mr. Cricket Bat kreeg een welverdiende rust. In de buurt stond een torenhoge rieten man onheilspellend, wachtend om ontstoken te worden. Ik stuurde duidelijk; Ik heb gezien hoe die verhalen eindigen. Dergelijke beelden wijzen op de folk horror -ondertoon die ten grondslag liggen aan deze regio van * Atomfall's * gesegmenteerde wereld, bestaande uit meerdere "open zones". Het creëert een echt verontrustende sfeer, die het overkoepelende mysterie voedt: wat gebeurde er in deze eens-slaperige, nu bestraalde hoek van Engeland?

Mijn overpeinzingen werden onderbroken door een groep druïden - waarschijnlijk verbonden met de rieten man. Ze dienden als perfecte boogschietdoelen. Een. Twee. Drie. Naar beneden gingen ze. Mijn innerlijke Robin Hood kwam kort naar voren voordat ik terugkwam op de realiteit, terug in mijn Londense pub. (Nee, ik had nog geen drankje gehad; het was pas 10 uur.)

De boog voelde bevredigend, maar ik was meer geïnteresseerd in het unieke Stamina -systeem van Atomfall . In plaats van een traditionele uitspullende/regenererende balk, is er een hartslagmeter. Sprint verhoogt uw hartslag en beïnvloedt de richtnauwkeurigheid. Later vond ik een Bow Mastery -vaardigheid die dit effect vermindert. Het is niet het meest opwindende voordeel, en de vaardigheidsboom is niet overdreven complex, maar het zorgt voor karakteraanpassing, waardoor je gespecialiseerd kunt zijn in stealth of gunplay.

Atomfall screenshots

13 afbeeldingen Mijn enige prestatie was een stapel dode druïden, mijn algemene doel was, weliswaar, onduidelijk. Aimloze verkenning van de Casterfall Woods leverde weinig op, dus ik volgde mijn enige voorsprong: een opmerking over een kruidkundige, moeder Jago, in de buurt van een oude mijn. Onderweg vond ik aanwijzingen voor het grotere verhaal-een glinsterende, olieachtige werveling over een energiecentrale, de schijnbare oorzaak van de post-apocalyptische staat van Groot-Brittannië. Een nabijgelegen telefoontje belde, een enge stem die me waarschuwde om uit het bos te blijven. Te laat.

Het pad was gevuld met verontrustende details: een botenhuis opgetuigd met alarmen, de woorden "verloren" erover gekrabbeld, een nabijgelegen stapel schedels. Atomfall handhaaft een consequent ongemakkelijke sfeer en combineert serene bossen met griezelige terreurzones. Hoewel Fallout -vergelijkingen gebruikelijk zijn, voelt Stalker een meer passende vergelijking, tonaal en ontwerp.

In navolging van een ander Druïde bloedbad (en hun tuincentrum voor kruiden plunderen), ontmoette ik moeder Jago. Gekleed in een pruimenkleurige jas en een schedel-en-roselhoed, leek ze op een magisch opeenvolgende Angela Lansbury. Mijn hoop op duidelijkheid was onderbroken; Ze gaf vage antwoorden, zelfs nadat ze elke dialoogoptie had uitgeput. Dit deed me denken aan klassieke point-and-click-avonturen, en stimuleerde grondige verkenning van gesprekken voor hints. Uiteindelijk een doorbraak: Jago bood informatie aan in ruil voor haar gestolen herbalismeboek, gegijzeld door de Druids in hun versterkte kasteel.

Het freeform -ontwerp van Atomfall stond elke aanpak toe, dus ik viel van de zijkant aan. Ik kwam een ​​druïde patrouille tegen bij een verlaten benzinestation. De daaropvolgende "Battle of the Forourt" omvatte een granaat, wat boogschieten, een nagelbom en meer cricketbat actie. De vijandelijke AI is niet zeer reactief, maar het gevecht is bevredigend visceraal. Het is het beste om gevechten te behandelen als een bijzaak van het hoofdevenement van verkenning.

Nadat ik wat bijl-zwaaiende druïden had geslipt, ging ik het kasteel binnen. Ik vond een vergrendelde hut met MAP -coördinaten die suggereren dat de sleutel ver weg was. * Atomfall* mist objectieve markers, waardoor kaartnavigatie aan de speler wordt overgelaten. Zou het boek in de hut kunnen zijn? Had ik de sleutel nodig? Mijn voorgevoel was nee. Ik ging meteen naar de hoofdlook.

Binnen, meer druïden naar club, maar geen boek. Ik zocht tien minuten en vond alleen knutselmaterialen. Dit benadrukt het stompe missieontwerp van Atomfall . Er is geen handhold. Hoewel ik soms frustrerend was, waardeerde ik de toewijding van Rebellion aan een uitdagende, verkennende ervaring.

Ik waardeerde de toewijding van Rebellion aan een uitdagende, verkennende ervaring. Toen het boek ontbrak, volgde ik de coördinaten en vond ik een giftig plantenmonster. Rifle -kogels waren niet effectief. Ik heb opnieuw geladen en wat acrobatische vaardigheden gebruikt om het beest te omzeilen en de sleutel van een slachtoffer op te halen. Terug bij de hut vond ik een Perk -punt en munitie - maar geen boek.

Door de diepten van het kasteel te verkennen, doodde ik de Hogepriesteres en haar volgers, het vinden van een SMG, een gifbomrecept en een atoombatterij, die een nieuwe Questline starten, ik miste tijd om te verkennen. Nog steeds geen boek.

### Xbox Games -serie Leerlijst

Xbox Games -serie Leerlijst

Mijn speelsessie eindigde. Ik hoorde dat het boek in het kasteel was , op een tafel dat ik meerdere keren had geslaagd. Vóór die openbaring had ik mezelf ervan overtuigd dat het boek een list was. Ik keerde terug naar de kruidkundige, die natuurlijk niets nieuws te zeggen had. De afdaling van mijn personage naar geweld was compleet, dus ik doodde haar. Door haar lichaam te zoeken, vond ik een recept om het Monster van het gifmoeras te bestrijden. We hadden de tijd kunnen besparen.

De looptijd van Atomfall is belangrijk; Ontwikkelaars schatten minimaal 4-5 uur, waarbij de meeste spelers ongeveer 25 nemen. De ervaring varieert sterk. Een andere speler bij de demo had een heel ander avontuur, beginnend met een gecrashte helikopter en leidde tot moordende robots en mutanten. Zelfs een verkenning op oppervlakniveau onthult diepte en mysterie.

Atomfall beloont spelers die zijn verduisterde Quest -ontwerp omarmen. Het gebrek aan richting is misschien onaangenaam, maar de wazige lijnen tussen hoofd- en zijdoelstellingen voegen gevaar toe en moedigen unieke spelersverhalen en eindes aan. Mijn einde, ondanks het doden van moeder Jago, zal verschillen van de jouwe.

Dat is alles voor vandaag. Mijn handen bebloed, ik ga naar de kroeg, cricket vleermuis op sleeptouw, om dingen te laten liggen.