Arcade Revival: Trio van

Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics ($ 49,99) – Een verzameling klassieke arcade-vechtspellen

Als fan van Marvel, Capcom en vechtgames in de jaren 90 is Capcom's lancering van een vechtgameserie gebaseerd op Marvel-personages een droom die uitkomt. Beginnend met het uitstekende X-Men: Children of the Atom, zijn deze games steeds groter en beter geworden. Nu Marvel Super Heroes zich uitbreidt naar het bredere Marvel-universum, en de daaropvolgende ongelooflijke Marvel-crossover met Street Fighter, naar het over-the-top Marvel vs. Met Marvel vs. Capcom 2, dat in elk opzicht buitengewoon goed is, blijft Capcom de de balk. Dit is niet het einde van de serie, maar het omvat alles uit Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics. Oh, en je krijgt ook het uitstekende Punisher side-scrolling-spel van Capcom als extra bonus. Dit is een geweldige set spellen!

Deze collectie lijkt het werk te zijn van het team dat de Capcom Fighting Collection heeft gemaakt, en heeft in de meeste opzichten vergelijkbare functies en bonusinhoud. Helaas betekent dit ook dat er maar één save-slot is in de hele collectie, gedeeld door alle zeven games. Dat is al vervelend genoeg in een collectie vol vechtspellen, maar voeg een side-scrolling side-scrolling game toe aan de mix en het wordt nog erger, en je zult waarschijnlijk je voortgang in de vechtspellen zelfstandig willen opslaan. Oké. Voor de rest is alles zoals je zou verwachten. Talloze opties zoals visuele filters en gameplay-opties, geweldige extra's, waaronder talloze illustraties en een muziekspeler, en online multiplayer met terugdraaifunctie. Een nieuwe toevoeging aan deze collectie is de NAOMI-hardware-emulatie, en de mensen bij Capcom die dit doen, doen geweldig werk. Marvel vs. Capcom 2 ziet er geweldig uit en speelt geweldig.

Ik ga het daarom niet bekritiseren, maar ik wil wel zeggen dat ik zou willen dat er enkele thuisversies in zaten. De PlayStation EX-versie van de teamvechtgame is zo anders dat het leuk zou zijn om deze toe te voegen, en de Dreamcast-versie van Marvel vs. Capcom 2 heeft veel interessante extra's die het tot de beste thuisgame voor één speler maken. Ik zou het niet erg vinden als Capcom twee van zijn Super NES Marvel-games zou toevoegen, ook al zijn het niet de beste games. Welnu, de naam van de collectie is Arcade Classics, en in tegenstelling tot Blizzard lijkt de term hier correct te worden toegepast.

Zowel Marvel-fans als fans van vechtgames hebben reden om zich te verheugen over deze uitstekende collectie. De spellen zijn geweldig, er wordt met zorg mee omgegaan en je krijgt een mooie set extra's en opties. Het feit dat er maar één opslagplaats is die door alle games wordt gedeeld, is een ernstig nadeel, maar verder kan ik niet veel vinden om over te muggenziften. Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics is een andere must-have-collectie van Capcom en werkt geweldig op de Switch.

SwitchArcade-beoordeling: 4,5/5

Yars Rising ($29,99) – Yars Rising

Ik geef toe dat ik sinds de release sceptisch ben over deze game. Ik heb echt genoten van Yars’ Revenge. Een van mijn favoriete 2600-spellen. Dus toen ik las dat WayForward was uitgekozen om een ​​Yars-game in Metroidvania-stijl te maken, met in de hoofdrol een jonge hacker genaamd Yar, gekleed in een onthullend buikpak, had ik het gevoel dat ik op een parodiewebsite was gestuit. De perfecte storm van ‘waarom’s, weet je? Moet ik dus terugnemen wat ik zei? Ja en nee. Allereerst is dit een goed spel. WayForward doet daar geweldig werk mee, en het is hier hetzelfde. De graphics en het geluid zijn geweldig, de gameplay is soepel en de kaartindeling is goed genoeg. Trouw aan de stijl van WayForward duren baasgevechten vaak te lang, maar dat is geen probleem.

WayForward doet ook zijn best om deze game te verbinden met de oude single-screen shooters, wat ook geprezen moet worden. Je speelt vaak de levels in Yars’ Revenge-stijl, en de vaardigheden die je verkrijgt doen denken aan het originele spel, maar het is ook zoveel mogelijk verbonden met een relatief uitgewerkte wereld. Dit voelt nog steeds als een enorm stuk, maar ik denk niet dat Atari veel andere keus had dan te proberen zo'n lange pass te maken. De bibliotheek met klassieke games kan immers maar in beperkte mate worden "opgeladen". Het voelt als een game die wordt verscheurd tussen twee doelgroepen die elkaar nauwelijks overlappen, en ik weet niet zeker of dit de juiste keuze is in plaats van iets volledig origineels te maken.

Hoewel de vraag of de game conceptueel verantwoord is nog steeds ter discussie staat, bestaat er geen twijfel over dat de game zelf vermakelijk is. Ik denk dat je je geen zorgen hoeft te maken over de beste games in het genre, maar als je op zoek bent naar een Metroidvania-game om een ​​paar dagen in het weekend te spelen, zul je niet teleurgesteld zijn met Yars Rising. Wie weet? Misschien bouwen ze hier een of twee keer op voort en dan valt alles vanzelf op zijn plaats.

SwitchArcade-beoordeling: 4/5

Rugrats: Avonturen in Gameland ($ 24,99) – Hey Arnold! Gameparkavontuur

Ik ben een paar jaar ouder en heb niet veel heimwee naar Rugrats, maar ik ben niet oud genoeg dat ik het niet een paar keer heb gezien met mijn jongere broers en zussen. Ik ken bijvoorbeeld de namen van de hoofdpersonen en het themalied. Vraag me niet naar de film of de versie voor volwassenen, en vraag me zeker niet om specifieke afleveringen te herinneren. Ik kende Rugrats, maar ik had geen bijzonder warm en vaag gevoel bij het merk. Met dat in gedachten wist ik niet wat ik kon verwachten van Rugrats: Adventures in Gameland. Ik heb mensen horen zeggen dat het op 'Bonk' lijkt en dat het in ieder geval past bij Tommy's anatomie. Nou ja, er is maar één manier om het zeker te weten. Ik startte het spel, selecteerde Tommy en ging naar het tutorialniveau.

Het eerste wat opvalt is het heldere beeld. Als ik het me goed herinner, was het duidelijker dan de show. Het volgende dat mij opviel, was de onhandige plaatsing van de bedieningselementen. Gelukkig is er een optie om dit probleem op te lossen. De muziek is het thema van Rugrats, dus het klopt allemaal. Er zijn enkele Repta-munten om te verzamelen, maar ook enkele eenvoudige puzzels en vijanden om mee om te gaan. Oké, geen probleem. Platformgame met niveauverkenning, een beproefde formule. Het is niet helemaal 'Bonk', maar dat belooft niet.

Op een gegeven moment kreeg Tommy een paar hits, dus besloot ik over te stappen naar Chucky om van zijn volledige gezondheid te genieten. Toen merkte ik dat hij een heel bekende sprong maakte. Een zeer hoge maar enigszins moeilijk te controleren sprong. Dat doen ze toch zeker niet? Ik schakelde over naar Phil, die heel laag sprong, en daarna Lil, die kon... zweven. Zij hebben het gedaan. Ze hebben het echt gedaan! Vrienden, dit is een spel geïnspireerd op Super Mario Bros. 2 (Amerikaanse versie)! En ja hoor, de vijand waar ik zojuist op stapte, kan ook worden opgepakt en weggegooid. Er zijn ook blokken die ik soms moet oppakken en stapelen om hogerop te komen. Enigszins niet-lineaire niveaus met veel verticaliteit! Niveaus waar je in het zand moet graven, en je weet dat Phil daar het beste in is. wonderbaarlijk.

Ik bedoel, er zijn hier enkele knipoogjes naar andere platformgames, maar de hoofdgameplay doet denken aan wat waarschijnlijk een best verkochte klassieke game is die nog nooit is geïmiteerd. Niet slecht, niet slecht. Baasgevechten zijn ook leuk en plezierig. Na een tijdje spelen merkte ik zelfs dat ik de beelden en de soundtrack kon schakelen tussen een hippe moderne versie en een 8-bits weergave op NES-niveau. Het spelen gaat hoe dan ook soepel en beide stijlen hebben hun voordelen. Oh, en je kunt ook filters gebruiken. Als je wilt. Maar ja, creatief en leuk. Geïnspireerd door een spel waar ik echt dol op ben. Maakt goed gebruik van zijn mandaat. Je kunt multiplayer-spellen spelen! Mijn enige minpunt, afgezien van de besturingsproblemen, is dat het een beetje te kort en simplistisch is.

Rugrats: Adventures in Gameland is een beter spel dan ik had verwacht. Het is een platformgame van hoge kwaliteit in de stijl van een westerse versie van Super Mario Bros. 2, met een paar extra elementen en features die ervoor zorgen dat het niet te dicht bij de bron komt. De Rugrats-licentie wordt goed gebruikt, hoewel ik wel zou willen dat er stemacteurs waren voor de tussenfilmpjes. Natuurlijk, een beetje kort en licht, maar voor fans van platformgames en Rugrats is het de moeite waard om te spelen.

SwitchArcade-beoordeling: 4/5